NieuwsBlog

In onze westerse maatschappij is de stilte ver te zoeken. Er is altijd wel geluid dat ergens vandaan komt. Een klok die tikt, verkeer van buiten of fluitende vogels. Of er is altijd beweging. We zijn altijd wel in beweging en bezig met van alles en nog wat. Stilte is kennelijk niet vanzelfsprekend voor ons. Als er één ding in mijn coachingspraktijk een ding is wat oplosbaar lijkt te zijn is het stilte. In de 35 jaar dat ik psycholoog en levenscoach ben in Drachten is stilte iets wat onbehandelbaar lijkt te zijn. We zijn in ons dagelijkse leven gewend geraakt aan een chronische stortvloed van geluidsprikkels. Al die geluiden zijn meestal een oproep om iets te doen. Terwijl je al met zoveel dingen bezig bent. Je hoofd loopt zo gemakkelijk over, omdat het non-stop lastiggevallen wordt door geluiden en acties. De hele dag door bliept je smartphone, loopt je emmer van social media over en is de televisie bij veel mensen het bewegende lawaai makende behang geworden. We doen steeds meer op een dag, maar nog altijd minder dan we zouden moeten van onszelf. Het perfecte recept voor een opgejaagd gevoel. Hoe vind je innerlijke rust in een jachtige wereld? Recentelijk had ik Kees bij mij in de praktijk en op de vraag wat er speelde in zijn leven was zijn antwoord: ‘Druk, druk, druk!’ Waar is de stilte gebleven? Hieronder volgt Kees zijn verhaal. Ongetwijfeld zul je je zelf hierin herkennen en als dat zo is, maak dan een afspraak om samen de stilte te gaan herontdekken. 

Het was donderdag 27 februari 2020 toen de eerste officiële Corona besmetting werd vastgesteld in Nederland. Het leven wat we toen kenden, normaal of niet was vanaf die dag voorbij. Maart 2020 was het oude normaal voorbij en Nederland ging op slot. Zowel het leven als de mensen gingen op slot. De angst regeerde en de Nederlandse Leeuw schrompelde ineen met nog een laatste brul richting zorgpersoneel en het land stond stijf van de positieve acties en initiatieven. Overal ontstonden spontane acties als camouflage of als pepmiddel en we waren een brede schouder tegen de Corona. In de zomer begon de Nederlandse Leeuw steeds meer een zacht grommende kat te worden en Corona leek gewoon te worden. Leek … Onderhuids ging de strijd door tegen het Coranavirus en ook de vrijheid werd ondergronds bevochten. Nu we bijna allemaal zijn geprikt of je hebt een keuze gemaakt van niet prikken, pakken we de draad weer op. Althans, zo lijkt het. Niets is meer hetzelfde als toen. Men praat over het nieuwe normaal. Maar ja, wat is normaal? Doe es normaal spreken ze in de politiek. Ouders uiten ook dit soort kreten. Normaal doen schijnt heel normaal te zijn. Wat is normaal?